Tot 5 augustus staat de Consultatie AMvB Dierwaardige Veehouderij open en kan iedereen reageren. Stichting Caring Farmers – 400 aangesloten boeren die samen met artsen, dierenartsen en consumenten pleiten voor een duurzamer voedselsysteem – ondertekende het Convenant Stappen naar een Dierwaardige Veehouderij: een set afspraken tussen overheid, boeren, NGO’s en marktpartijen om gezamenlijk dierenwelzijn te verbeteren. Caring Farmers wil hierbinnen werken aan versnelling en integratie met andere doelen zoals biodiversiteit en klimaat.

De AMvB is wat anders dan het convenant. De AMvB is geschreven door het ministerie LVVN en is van de minister. Lees hier de gehele reactie van Caring Farmers over de AMvB, en hieronder een samenvatting.

Algemeen: voldoet niet aan de opdracht

De opdracht van de Tweede Kamer aan het kabinet die ten grondslag ligt aan deze AMvB, was om wetgeving te maken die zorgt dat dieren in 2040 worden gehouden volgens de 6 principes voor een dierwaardige veehouderij zoals opgesteld door de Raad van Dieraangelegenheden. Het uitgangspunt van deze opdracht was om een veehouderij te creëren die niet langer dieren aanpast aan het systeem, maar dat het systeem en huisvesting zo worden aangepast dat dieren hun natuurlijke gedrag kunnen uitoefenen.

Om dit even helder uit te leggen met een voorbeeld: een koe is een herkauwer, een graasdier, een kuddedier, een zoogdier en heeft hoorns. Koeien zouden daarom de mogelijkheid moeten krijgen om in een familiekudde te lopen, voornamelijk gezond kruidenrijk gras te eten met af en toe een voederhaag, voldoende ruimte moeten hebben om lekker te liggen herkauwen, ’s winters in een comfortabele stal liggen, zomers schaduw kunnen opzoeken, hun jongen te zogen en hun hoorns – die belangrijk zijn voor de innerlijke warmtehuishouding – te houden.

We kunnen één ding concluderen: daarin is deze AMvB niet geslaagd. In deze AMvB worden dieren opgesplitst naar productiedoeleinden ipv naar diersoort, krijgen koeien nog steeds geen weidegang, worden belangrijke gedragsbehoeftes zoals wroeten bij varkens niet geaddresseerd en zijn veel maatregelen niet concreet.

Kortom, de demissionaire minister moet wat Caring Farmers betreft terug naar de tekentafel. Dit vragen we voor de dieren, maar ook voor boeren: doe het in één keer goed en verschaf helderheid op de lange termijn.  

Geen samenhang met andere opgaven op het boerenerf.

Door niet door te zetten met een dierwaardige veehouderij, laat de minister niet alleen op vlak van dierenwelzijn, maar ook op vlak van milieu/stikstof/klimaat/natuur heel veel steken liggen. Er ligt hier een kans om diverse maatschappelijke problemen met hetzelfde belastinggeld op te lossen.

Immers een koe in de wei die vooral kruidenrijk gras eet, zorgt voor minder stikstof- en CO2 uitstoot en draagt bij aan meer biodiversiteit dan een koe die in de stal staat. Ook produceert ze gezondere mest voor de akkerbouw die bijdraagt aan het bodemleven. Dus waarom in deze AMvB niet wordt gekozen voor verplichte weidegang op korte termijn, is op zijn minst bijzonder te noemen.

Kosten wel berekend, baten niet

Keer op keer berekende de minister de kosten voor de overheid en voor de intensieve veehouder, maar niet de baten voor de maatschappij of de koploperboer. Caring Farmers en Dierenbescherming lieten een Kosten en Baten Analyse maken, waarin wij wél de basisvragen gesteld die het kabinet ook zou moeten stellen: Hoeveel dieren kunnen we dierwaardig houden als we ook aan milieudoelen willen voldoen? Hoeveel dieren hebben we nodig in een gezond dieet? En hoe zorgen we dat we voor alle dieren ook het zesde principe van dierwaardigheid bereiken: een positief welzijn? En hoe behouden we zoveel mogelijk boeren?

Als je integraal rekent aan de omslag naar een dierwaardige veehouderij, dan blijkt dat de transitie een grote investering vergt, maar dat deze 7% rendement oplevert en daarmee 2 miljard euro per jaar voor de staatskas. En veel meer brede welvaart en welzijn voor dier én mens.