Mijn naam is Cornelis Mosselman en ik ben akkerbouwer op het Zuid-Hollandse eiland Goeree-Overflakkee. Akkerbouwer in hart en nieren en erg begaan met ‘het lot’ van de Nederlandse landbouw. Wanneer ik in 2006 de boerderij van mijn ouders op Goeree-Overflakkee overneem, belandde ik in de wereld van grootschalige akkerbouw. Een wereld van schaalvergroting, bulkproductie en zware oogstmachines. 

Al snel zag ik dat dit geen houdbare weg is. De kwaliteit van mijn grond ging hard achteruit en ik kreeg het gevoel dat ik elk jaar een stapje achteruit zette. Dat opende mijn ogen. Ik ben gaan nadenken over hoe ik mijn bedrijf toekomstbestendig kon maken. Er spelen wereldwijd vele grote problemen, die ik niet kan overzien en oplossen. Maar tegenover mijn Schepper heb ik nu en hier de verantwoordelijkheid om goed te zorgen voor hetgeen mij toevertrouwd is. 

De omslag

Begin 2018 heb ik besloten om het roer radicaal om te gooien en op zoek te gaan naar een manier van telen waarbij de bodem en alles daaromheen weer opbloeit. Door een deel van mijn land te verkopen, kreeg ik financiële ruimte om voor de lange termijn te kiezen. Dit was de start van een radicale transitie van traditioneel naar regeneratief boeren. In 2018 was mijn droom om binnen 5 jaar één van de duurzaamste akkerbouwbedrijven van Nederland te worden. Inmiddels zijn we al een aardig eind op weg en kijk ik dankbaar terug op de afgelopen jaren.

Als eerste heb ik de synthetische bestrijdingsmiddelen en de (zoute) kunstmest eruit gegooid. Deze onderdrukken namelijk het ecosysteem.  Ook nam ik afscheid van zware machines. Deze machines verdichten de bodem, waardoor de grond slecht bewerkbaar wordt en het bodemleven letterlijk minder ademruimte heeft. Ik ben overgestapt naar vaste, smalle rijpaden op een spoorbreedte van ruim drie meter. Daardoor berijd ik slechts tien procent van mijn land. In drie jaar tijd is mijn slechtste land (zware zavel) veranderd in heerlijke grond die ik makkelijk kan bewerken en inzaaien.

De kunst is om zo min mogelijk aan de bodem zitten. In de winter houd ik mijn land begroeid, waardoor het ecosysteem voor een deel in stand blijft en ik veel minder last van heftige regenbuien in de winter of het voorjaar heb. Mijn laatste grote aanpassing is de overgang van monocultuur naar een intensieve vorm van strokenteelt. Ik zaai meerdere soorten gewassen naast elkaar in stroken met een vruchtwisseling van een op acht. Dit is goed voor de biodiversiteit én het natuurlijk evenwicht.

Waarom Caring Farmers?

In mijn ogen gaan we met de landbouw in Nederland een heftige tijd tegemoet. Het wordt aanpassen of stoppen. In de verdedigingshoek blijven zitten heeft volgens mij geen zin. Laten we zelf het initiatief nemen en het eerlijke verhaal vertellen. Het verhaal van de verandering die eigenlijk noodzakelijk is, maar die de boeren niet in hun ééntje kunnen maken. Dat is waar o.a. Caring Farmers een geschikt platform voor is.

Laatste nieuws, over TinyHouses en Voedselbos-plannen
Lees meer hier