In het jaar 1818 vestigde de eerste generatie boer Venner zich op boerderij Leuker, sindsdien werden diverse dieren gehouden en werd het land bewerkt voor het telen van verschillende gewassen. Vele generaties zetten het familiebedrijf voort en vele transformaties vonden plaats. Telkens weer door aanpassen aan de tijdsgeest en de wensen van de maatschappij. Na de Tweede Wereldoorlog was de trend binnen de landbouw specialisatie en hierdoor werd diversiteit ingeruild voor een melkveehouderij met enkel koeien. Een trend die daarop volgde was schaalvergroting, maar daar wilde boer Peter Venner niet in mee. De 50 overgebleven zwart-witte melkkoeien werden trouw nog meerdere malen per dag gemolken, maar verdere uitbreiding werd niet doorgezet.
Inmiddels is het tijd voor weer wat anders, het huidige model van onze economie en landbouw werkt niet meer. De balans tussen economie (de waardering van de natuur) en ecologie (het functioneren van de natuur) is sinds de industriële revolutie uit zijn verband getrokken. Onder invloed van ‘goedkope’ fossiele energie werd er op los gegroeid. Het heeft ons als mens veel welvaart en ontwikkeling gebracht, maar de werkelijke kosten worden niet doorberekend en leiden nu tot grote problemen zoals klimaatverandering door verlies aan biodiversiteit, uitstoot van broeikasgassen (CO2 en methaan) en overschot aan stikstof. Dat ons huidige model niet meer werkt zien we dan ook zeker terug in de landbouw. Zowel de grond, de dieren als de boeren worden ondergewaardeerd, eenzijdig belast en raken uitgeput. Er wordt tegen de natuur ingewerkt om tussen haakjes efficiënt te kunnen werken. Maar hoe minder natuurlijke vegetatie op de grond, hoe meer arbeid de mens moet verrichten om het land te onderhouden.
De tijd van de nieuwe generatie Venner is aangebroken en wij gaan het anders doen. Het is tijd voor een duurzame oplossing voor de lange termijn: een voedselbos.
Een voedselbos heeft het doel om de natuur zelf het onderhoud en productie te laten doen, zodat de mens zo min mogelijk arbeid hoeft te verrichten. Het enige werk dat dan nog overblijft is het oogsten. Op deze manier kunnen we als mens met de natuur meewerken, in plaats van er tegen in te gaan. Een waar ‘Lui Leukerland’. Om van een kaal stuk grond een bos te maken kost echter tijd. Het duurt namelijk ongeveer 7 jaar voordat het voedselbos voldoende begroeid en productief is. Dat lijkt heel lang en maakt het dan ook een lastige, gewaagde en onzekere stap buiten de comfortzone. En toch is het cruciaal dat deze stap gezet wordt voor nu en toekomstige generaties. Wij kunnen een verschil maken, zodat de natuur ons terugbetaalt met een overvloed aan voedsel. Dat is niet alleen beter voor iedereen, maar ook nog eens leuker.
Afgelopen winter zijn de eerste heggen en hagen de grond in gegaan. Komende winter planten we de eerste fruit- en notenbomen. Wil je het voedselbos ondersteunen dat kan via de crowdfundactie opgezet door Grootouders voor het Klimaat.
Waarom Caring Farmers?
Aangezien mijn visie hier naadloos op aansluit, zag ik een mooie reden om mij aan te melden bij de Caring Farmers. Mijn doel is om te laten zien dat het mogelijk is een voedselbos te hebben als boer, en hiermee geld te kunnen verdienen. Mijn droom is om een rol te kunnen spelen in de algehele transitie van ons agrarisch landbouwgebruik. Wat ik hiervoor nodig heb is geduld, het bos heeft nu eenmaal tijd nodig om zich te ontwikkelen.
